„Baczyński” – spektakl o miłości silniejszej niż śmierć i słowie mocniejszym niż kul
Jeden głos. Jedna klawiatura fortepianu. I cały świat – rozpięty między ruinami Warszawy a
pulsującym rytmem współczesności. „Baczyński” to poetycki spektakl teatralny, który staje
się intymną rozmową z czasem, śmiercią i samym sobą. To próba uchwycenia fenomenu
Krzysztofa Kamila Baczyńskiego – poety, kochanka, żołnierza – którego życie i twórczość
wciąż rezonują w naszej zbiorowej świadomości.
Na scenie zderzają się dwa światy: dramat wojny i delikatność miłości. Aktor wciela się w
Baczyńskiego – nie pomnikowego, niepatetycznego, lecz człowieka rozdartego między
powinnością a pragnieniem życia. Obok niego – pianistka, kobieta-cień, Basia, muzyczne
alter ego, świadek i komentator. Jej obecność jest liryczna, czasem niespokojna, czasem
czuła – tak jak wspomnienie o tej, dla której pisał najpiękniejsze strofy.
Spektakl oparty jest na autentycznych wierszach Baczyńskiego, fragmentach poruszającej
powieści Katarzyny Zyskowskiej „Szklane ptaki. Opowieść o miłościach Krzysztofa Kamila
Baczyńskiego” (Znak Literanova, 2022) oraz autorskich monologach, które tworzą pomost
między przeszłością a teraźniejszością. Warstwa dźwiękowa nie ogranicza się do
klasycznego akompaniamentu – muzyka żyje na scenie, oddycha z tekstem, przemienia się
od subtelnych pieśni w mocny, współczesny rytm – łącznie z rapem, który staje się
współczesnym echem poetyckiego gniewu i buntu.
Światło i scenografia są oszczędne, ale znaczące. Zbudowane tak, by nie odciągać uwagi,
lecz pogłębiać doświadczenie – jakby świat na chwilę zatrzymał się między dwiema
epokami. Wszystko, co dzieje się na scenie, ma swoje echo w duszy widza – tam, gdzie
historia przestaje być tylko opowieścią, a staje się pytaniem: co ja zrobiłbym na jego
miejscu?
To nie tylko spektakl o wojnie. To spektakl o młodości, która nie miała czasu dorosnąć. O
miłości, która była schronieniem. O twórczości, która była bronią. I o współczesnym świecie,
który wciąż potrzebuje takich głosów jak Baczyński – czułych, gniewnych, prawdziwych.
Spektakl powstał dzięki wsparciu stypendium dla twórcy kultury z budżetu Województwa
Pomorskiego w roku 2025 i jest przykładem niezależnej, autorskiej sztuki teatralnej, która
łączy pokolenia – nie tylko na widowni, ale i w sercu.
Spektakl uzyskał patronat honorowy Marszałka Województwa Pomorskiego
Mieczysława Struka oraz patronat honorowy Muzeum Literatury im. Adama
Mickiewicza w Warszawie.
Mecenasem spektaklu jest firma TORUS – lider na rynku nieruchomości komercyjnych,
która od lat wspiera młodych artystów i stawia na oddolne inicjatywy twórcze, wierząc, że
kultura i sztuka budują wspólnotę równie mocno jak architektura przestrzeni.
Partnerem setu premierowego jest GCKSiR w Szemudzie, które otwiera swoje drzwi dla
artystycznych poszukiwań i lokalnych spotkań ze sztuką najwyższej próby.
Twórcy spektaklu:
Reżyseria – Piotr Jankowski
Scenariusz – Konrad Stein
Obsada – Viktoria Koshuba, Konrad Stein
Muzyka – Viktoria Koshuba